Interviews met vrijwilligers

Vrijwillig, maar niet vrijblijvend.

In gesprek met de kanjers van de zorgboerderij; de vrijwilligers.

De focus op boerderijen en het landelijk karakter nemen steeds meer toe: terug naar de natuur, puur en biologisch eten, met alle tijd en ruimte voor elkaar. De aandacht voor boeren en boerderijen is enorm. Dit kan in de vorm van een vrijblijvend bezoekje zijn, maar ook vrijwilligers zetten zich graag in op de zorgboerderij. Deze vrijwilligers zijn onmisbaar en worden enorm gewaardeerd. Vrijwillig, maar niet vrijblijvend is hier wel erg belangrijk. Daar kunnen onze zorgboerderijen op bouwen. De beweegredenen om vrijwilliger te worden variëren, maar om een beeld te geven is SZZ in gesprek gegaan met 2 van deze kanjers.

Tuinderij De EsTuinderij De Es in Haaren. Een gesprek met Luke:

Luke is student en volgt de opleiding sociaal pedagogische hulpverlening. Nu hij een tussenjaar heeft, zet hij zich 2 dagen in de week in als vrijwilliger bij Tuinderij De Es. Hij doet hier ervaring op met deelnemers met een GGZ-achtergrond, maar ook met de bedrijvigheid op de boerderij.
“Via contacten van mijn opleiding ben ik bij de zorgboerderij terecht gekomen. Ik heb het hier erg naar mijn zin: praktisch meewerken en ondertussen gesprekken voeren is ideaal. Op een laagdrempelige manier voeren we gesprekken. Ik uiteraard als vrijwilliger, maar dat geeft soms wel ingangen. Dat popt gewoon op.”

Je bouwt een band op met de cliënten

Luke heeft ervaring op Herlaarhof en met dementerende ouderen, maar heeft nog de meeste affiniteit met jongeren. Hij ziet daarbij wel in dat de laagdrempeligheid van de boerderij tegelijk haar kracht is.
“Het is belangrijk dat de begeleiding je altijd kan ondersteunen, dat ik van ze kan leren zodat ik steeds vaker dingen zelf op kan pakken. Daarbij is de taakverdeling duidelijk, maar dat benoemen we niet telkens opnieuw. Een vrijwilliger kan niet dezelfde verantwoordelijkheid krijgen als een begeleider en niet iedereen kán ook vrijwilliger worden, denk ik. Je moet echt wel investeren en voor wat langere termijn betrokken blijven op de boerderij. Je bouwt namelijk een band op met de cliënten en dat is erg belangrijk. Ik raad het trouwens wel iedereen aan om te doen!” Op de vraag wat hij dan zo bijzonder vindt aan zijn vrijwilligerswerk, zegt Luke: “De samenhorigheid van de cliënten valt echt op. Dat ik daar een onderdeel van uit mag maken vind ik bijzonder.”

Zorgboerderij Buitengewoon in Raamsdonk. In gesprek met Lisette:

Lisette reageerde 2 jaar geleden op een oproep op Facebook. Zorgboerderij Buitengewoon was op zoek naar een vrijwilliger voor de groep oudere (dementerende) mannen die hun boerderij iedere week bezoekt. Lisette moest stoppen met werken door een hernia en woont in de straat van de boerderij. Ze was al vrijwilliger bij Prisma en wist waar ze ja op zei. Nu werkt ze als vrijwilliger 1 dag bij Prisma en 2 dagen op de boerderij.
“De zorgboerderij is heel anders dan mijn eerdere werkomgeving. Ik werkte vanuit huis voor ons eigen bedrijf. Het is toch wel erg fijn om te zorgen voor een ander, een band op te bouwen en je (maatschappelijk) gewaardeerd te voelen. Soms vallen er mannen weg doordat ze naar het verpleegtehuis moeten of overlijden. Dat is de mindere kant natuurlijk.”

Grappig is dat ík er ook een hoop van leer

Lisette zet zich in voor onder andere de warme maaltijden tussen de middag en doet dit met hulp van de cliënten:
“Ze eten hier goed, dat is echt niet vanzelfsprekend in hun situatie. Ik kook en word geholpen door de mannen. Grappig is dat ík er ook een hoop van leer, want een van de mannen was kok en heeft altijd tips.”

Waardering

Het komt gelukkig niet vaak voor dat zich vervelende situaties voordoen, maar Lisette vertelt dat het wel een must is dat er altijd begeleiding aanwezig is.
“Voor hetzelfde geld loopt het wel mis en daar wil ik niet alleen voor komen te staan. Mensen vragen me ook weleens waarom ik dit als vrijwilliger doe, want je krijgt er niet voor betaald. Je moest eens weten wat ik hiervoor terugkrijg! Ik kom hier voor de gezelligheid en ervaar enorme waardering door cliënten en begeleiders. Gewoon doen, zeg ik! Weg met de vooroordelen, zowel over het feit dat het onbetaald is maar ook over de cliënten.” Op de vraag of ze denkt aan een betaalde baan vertelt ze: “daar denk ik weleens over na inderdaad, maar dan zou ik graag de zorg in gaan. Ik ben er door het vrijwilligerswerk achter gekomen dat de zorg echt mijn passie heeft.